Kör bir karanlığı Bir gören Gören bir gölge var gören aydınlıkla İşte ben burada kör olanlara karşın Hiçliğinden hiçinden allanıp budaklanmış Biricik bir ateşe karşı Yanma pahasına bir gözümü alamıyorum Sen ise aldanıp yaltaklanmış bir hâlde Görmek istemediğin için hiçliğini Ben o ateşin yangın yerinde darrlandıkça dârlanıyorum Aklın yeter ki Terk ettiğin için için’i Topraktan göğe göçtüğün Sürgün silsilesinin sevâhilinde süzülmek en gereksizi ki sürünüyorum Bir kereye m

-O romanı bitirmek zorunda mısın? -Elbette. Başka bitirecek bir işim mi var? -Biraz gez, hava al. Sonra devam et. -Neden? -Madem beni düşünmüyorsun kendini düşün. Meryem'in tahammül seviyelerinin sonuna gelmiştik. Artık kendisiyle ilgilenmiyor olmamı umursamıyor, sinirlenmiyor ve en azından benim kendimle ilgilenmemi bekliyordu. Günlerdir doğru dürüst yemek yemiyor, sadece kahve ve sigara içiyordum. Bilgisayarın başından kalkmak benim için işkence gibiydi. Sürekli yazmalıydım

"aşk, yazılmamış olsa bile adımın üzerine adımı aşkın üstüne kendim yazarım." Hep aynı tının pençesinde yaşamış olmanın pespayeliği ile yaş almanın her an nefes kesen bir eylemle eşit olduğunu fark ettiğim bir sabaha uyandım. İnsan ne zaman kendini çemberin dışına atmak istese etrafına örülü dikenli teller ellerini yırtar. Her başlangıç bir sona gebe olarak doğar, insan gibi. Madem ölmeye doğuyoruz, öyleyse hakkıyla ölmenin tam sırası. Otuz beş yaşındayım ve bu yaşıma kadar d

İçeriyi kurcaladım. Bütün dertlerimi ortaya çıkarttım, hangisinden yıkılmaz bir ev inşa edebilirim diye düşündüm. Mümkün değil hepsi kırılgan sokakta kalmış bir kedi yavrusu. Dokunsam devrilecek bir gökdelen kuyruğu. Geçtim gittim hepsinden. Her dert beni alıp kurutacaktı, ben günebakan ayçiçekleri gibi dolandım durdum. Gönlümün kapılarını tüm dünya derdine kapattım da içeriye sadece onu aldım. O da baktığı yeri gül pembe ettiği için: Ninem. Onunla hikâyemiz çok uzun yıllar ö

Ozan BURAL

Ben annemi, babamın kollarında süzülen kumsal rüzgârlarında bir toz zerresiyken gördüm Saçlarının evhamından kopartılan tüm hayat, bana usulca gülüyordu Kötü vakitlerde acıyan omzunu sıvayan ellerimle Bir yorgunluktan çekmeden evvel sararırdım dizlerime Uykusundan uyanan akşam, beyza kollarını izlerdi Açardı kirli geçmişini utancından mahalle gürültüleri Ben annemi sözlerimde bir çocuk dünyaya getirirken tanıdım Dünyaya gelmek veya kalmanın acısını örerken günler üzerime Üşüm

Merve Nur ŞANLI

Literatüre üçleme olarak girmemesine karşın Ömer Kavur'un yönetmiş olduğu Gece Yolculuğu, Gizli Yüz ve Akrebin Yolculuğu filmleri izleyicinin de yorumuyla birlikte, aralarındaki bağlantılar ve verdikleri mesajlar sebebiyle üçleme olarak değerlendirilebilir. Her üç filmde de anlam, çeşitli temalarla birlikte yıkılır. Yıkılan anlam üzerinden anlam kazanan filmler, Ömer Kavur'un kendine has tarzıyla çeşitlilik kazanmıştır. Film akışına anlam kazandırmak için; görüntüler, ses, di

Demir sürgülü kapının önünde şaşkınlıkla bekliyordu Salih. Yaklaştıkça artan tedirginliğinden dolayı duraksamıştı. Etrafına baktı. Koca koca demirlerden oluşturulmuş binanın önüne gelince anladı ki, büyük bir yerdi karşındaki fabrika. Dev gibi. İnsanı yutup, korkutacak cinsten. “Hey!” “?” “Sana diyorum Toprağam!” Salih’in dalıp gitmesi kalın, kara bıyıklı bekçinin seslenmesiyle bozulmuştu. Adamın üzerindeki kıyafette fabrikanın ismini görünce daha da yaklaştı. “Kolay gele! Ha

Ayşe ŞAHİN